Saga sycylijska zakończona :)

Wtorek, 15 października 2013 · dodano: 15.10.2013 | Komentarze 0

W tak zwanym międzyczasie udało mi się zakończyć moja sycylijską sagę :) Z założenia był to tydzień regeneracyjny i rekreacyjny. Bardziej mi wyszła rekreacja niż regeneracja, bo górek było sporo, a nogi pod górki lubią kręcić na obrotach :D Palermo będzie mi się już zawsze kojarzyć z Monte Pellegrino, które zdobyłem na różne sposoby trzy razy. A głównym aktem całej sagi był oczywiście wjazd i zdobycie wulkanu Etna :D
Mega przygoda!
Dogoniłem wreszcie bieżące wpisy na blogu i aktualny kilometraż :) Wróciłem do teraźniejszości ;)

powrót z Mondello

Sobota, 24 sierpnia 2013 · dodano: 12.10.2013 | Komentarze 0

Ostatnie kilometry na Sycylii. Aż się wracać nie chciało :D

Na Palermo © dater

Ostatnie zdjęcie na Sycylii © dater

Wieczorem jeszcze ostatnie spotkanie, grillowanie nad morzem. Przepiękny zachód słońca.

Zatoka koło Isola delle Femmine © dater

Naprawdę było bosko © dater

Zachód słońca © dater

W góry - San Martino della Scale

Sobota, 24 sierpnia 2013 · dodano: 12.10.2013 | Komentarze 0

San Martino della Scale
Ostatni dzień na Sycylii, ostatnie kilometry. Jadę tym razem na zachód w góry, przez Monreale do San Martino della Scale. Mieszka tam nasza znajoma, dzięki której tu jesteśmy i zapowiedziałem się w ostatni dzień na kawę :D
A więc wyruszam z domu przed 10-tą i Corso Calatafimi jadę na Monreale. Za Palermo droga zaczyna się piąć do góry, ale z umiarkowanym wzniosem wiedzie prosto do Monreale. Miejscowość jest pięknie położona na około 300-tu metrach npm.

Droga do Monreale © dater

Za mną Palermo © dater

Wjeżdzam do Monreale © dater

Główny plac w Monreale © dater

W Monreale w którymś momencie popełniam błąd i gubię się w wąskich uliczkach. Nie mogę dotrzeć do żadnej głównej drogi, jadę pod prąd, wchodzę po schodach… i ostatecznie trafiam na odpowiednią drogę :D

Wąskie uliczki miasta © dater

W których się gubię © dater

Plątanina niezła © dater

Fajne oksy :D © dater

Nad Monreale © dater

Widok nad Monreale © dater

Piękna dolina © dater

Palermo w oddali © dater

Dalej do góry © dater

Jadę dalej, droga się wije serpentynami coraz wyżej. W pewnym momencie przejeżdżam przez górski grzbiet i zjeżdżam, jak się okazuje, do centralnego placu San Martino. Nie za bardzo wiem, gdzie dalej jechać, wiec zatrzymuję się przy pomniku Jana Pawła II i dzwonię do Wioletty po instrukcje.

San Martino della Scale - pomnik Jana Pawła II © dater

Dojeżdżam ostatecznie do miejsca przeznaczenia i jak to na Sycylii wypijam przepyszną kawę w przemiłym towarzystwie :)

Widok na Palermo z 700 metró © dater

Zjeżdżam inną drogą, przez Boccadifalco do Mondello. Niestety u Wioletty pada mi Garmin i to tak, że nie daje się włączyć. Nie mam zapisu ani tej jazdy w dół, ani powrotu z Mondello.

Zjazd w dół © dater

W Mondello oczywiście plażowanie i chwytanie ostatniego sycylijskiego słońca.
Pokaż trasę GPS

Z Mondello...

Piątek, 23 sierpnia 2013 · dodano: 12.10.2013 | Komentarze 0

... do Palermo, drogą nadmorską. Powrót z plażingu :D

Monte Pellegrino po raz trzeci, na sam szczyt!

Piątek, 23 sierpnia 2013 · dodano: 12.10.2013 | Komentarze 1

Jadę na Monte Pellegrino po raz trzeci. I tym razem z zamiarem dotarcia na sam szczyt, pod maszty antenowe. Ostatnio wreszcie wyczaiłem drogę, która tam prowadzi. A więc do trzech razy sztuka!
Jadę oczywiście z rana. Spokojnie śniadanko, przeprawa przez Palermo i drogą nadmorską na Mondello. Podjeżdżam od północy, zamkniętą drogą. Tym razem naprawdę zamkniętą. Poprawili zagrodzenie tak, że muszę z rowerem murkiem takim nad przepaścią przechodzić :D
Uwielbiam tą drogę. Pusta, dobry asfalt, przepiękne widoczki :)

Jadę w górę © dater

Na zboczu © dater

W stronę... nieba :) © dater

Docieram do „miasteczka” koło Sanktuarium Św. Rosalii.

Sanktuarium Św. Rosalii © dater

Obok jest skryta wąska asfaltowa droga, która prowadzi na sam szczyt. Początek to dobre 20%! Później Garmin praktycznie cały czas pokazuje ponad 10%. Na jednej serpentynce zostawiam kamerkę ustawioną na cykanie zdjęć i robię sobie serię :)

Podjazd 14% © dater

Onix na podjeździe © dater

Wspinam się coraz wyżej, droga ciasno się wije. Jestem wysoko nad Palermo.

Nad Palermo © dater

Docieram wreszcie pod maszty na samej górze!

Maszty antenowe © dater

Pod masztami © dater

Jestem ponad 500 mnpm :)

510 mnpm © dater

Stąd widok na Palermo naprawdę jest niesamowity!

Widok na Palermo © dater

Kręcę się trochę na szczycie, cykam zdjęcia i zjeżdżam na dół. Koło Sanktuarium coffeebreak w małej kawiarni i fruuu na dół do Mondello.

Pod górą © dater

Nad morzem © dater

Znów odpoczynek z piwkiem w ręku, piękna plaża, moczenie nóg w lazurowej wodzie. Ehhh, jestem w raju :D

Agrafki na Górę Pielgrzyma © dater

Onix na plaży © dater

Widok na Mt Pellegrino z Mondello © dater

Pokaż trasę GPS

powrót z Mondello

Czwartek, 22 sierpnia 2013 · dodano: 08.10.2013 | Komentarze 0

Powrót z plażingu do Palermo Onixem. Takie sobie zajebiste szkła fundnąłem od araba na plaży za stargowane 4 eurosy :) Lans jak się patrzy :P

Plażing w Mondello © dater

Reszta ekipy autobusem, a ja mam to co lubię :D Wyjechaliśmy mniej więcej razem, byłem przed nimi :D

drogą nadmorską, Capaci, Carini, Partinico, powrót do Mondello

Czwartek, 22 sierpnia 2013 · dodano: 08.10.2013 | Komentarze 0

Najdłuższa moja jazda na Sycylii. Bez wspinania się specjalnie na górki, drogą nadmorską na zachód. Przejazd przez Palermo w kierunku Capaci, wzdłuż autostrady. Carini, górki koło Terrasini do Partinico. Powrót tą sama drogą, zjazd do Isola delle Femmine żeby zrobić zdjęcia urokliwej zatoki z małą wysepką. I do Mondello na plażę się pobyczyć.
W zasadzie lekko, choć kilka mocnych akcentów i pociągnięć było – szczególnie pod górki, które się trafiały. Spotkanych trochę szosowców, z jednym jechałem przez kilka kilometrów wymieniając się na prowadzeniu. Przepiękna droga, widoki, krajobrazy. Zdjęć kupa, tutaj tylko przebrane, a już nawet nie pamiętam dokładnie gdzie były robione, żeby dobrze zrobić podpisy :P
Tak to jest jak człowiek opuszcza się z regularnością, później zamiast opisów zostają same zdjęcia :)

Okolice Mondello © dater

Polizia :) © dater

Okolice Terrasini © dater

Pogoda piękna © dater

Okolice Carini © dater

Mam towarzysza © dater

Wzgórza © dater

Widoczek © dater

Wymyślanie tytułu :P © dater

Onix nad zatoką © dater

Ptaq nad zatoką © dater

Drogą na wschó © dater

Onix w Isola delle Femmine © dater

Isola delle Femmine © dater

Mondello, widać Monte Pellegrino © dater

Pokaż trasę GPS

Mt Etna - czyli na wulkan też można wjechać :)

Wtorek, 20 sierpnia 2013 · dodano: 26.09.2013 | Komentarze 0

Nadszedł wreszcie ten dzień, dla którego zrobiłem te 3 tys. kilometrów na Sycylię z rowerami. Można było przecież lecieć samolotem i sobie darować. Ale w głowie miałem następne 3 tysiące… tym razem metrów do góry :) Wjazd na wulkan Etna… taaak, to mi się marzyło :) Przyszedł czas na realizację marzenia.
Wczesna pobudka, załadunek i jedziemy całą paczką z Palermo na Catanię. Cały czas autostrada, przez góry, z ciekawymi krajobrazami. Ponad 200 km szybko mija. Przed Catanią odbijamy na północ w kierunku rysującej się na horyzoncie sylwetki Etny. Przejeżdżając przez kolejne miejscowości szukam miejsca, w którym można by było stanąć i się przesiąść na rower. Nie chcę podjechać za daleko, planuję start z wysokości maksymalnie tysiąca metrów. Za miejscowością Segreta jest po prawej mała zatoczka, w której się zatrzymujemy. Przebieram się, przygotowuję, ściągam Onixa z bagażnika i w drogę.

Wyładunek koło miejscowości Segreta © dater

Wóz techniczny z drugim rowerem będzie mi towarzyszył do schroniska Rifugio Sapienza, gdzie zacznie się wspinaczka góralem po zboczu wulkanu.

No to startuję! © dater

I pojechał :) © dater

Początek lekko, bez rozgrzewki czy przygotowania. Tętno od razu skacze bo czuje od początku podjazd. Nogi początkowo kręcą jak kołki, ale powoli wkręcam się na obroty. Temperatura wysoka, około 28 stopni, słońce, lekkie chmury. Etna przede mną, wierzchołek schowany w chmurach i widać na horyzoncie ciemne kłębowiska.

Początek po asfalcie © dater

Wierzchołki jeszcze daleko © dater

Na trasie © dater

Im wyżej, tym więcej w krajobrazie lawy i typowo wulkanicznych skał. Jak to się mówi: „krajobraz księżycowy” :) Są miejsca które można rozpoznać jako „starsze”, bo lawa się zieleni, rosną jakieś rośliny, krzaczki czy drzewka. Od tych miejsc wyraźnie się odróżniają świeże, kruczoczarne języki nowych wypływów lawy.

Wulkaniczne widoki dookoła © dater

Jadę, ciągle pod górę © dater

Coraz wyżej © dater

Cały czas do góry © dater

Asfalt bardzo dobry © dater

Droga wije się zakrętami cały czas pod górę, jest ledwo jedno czy dwa wypłaszczenia, gdzie tempo jazdy wzrasta. Ala z dzieciakami jadą spokojnie w górę, zatrzymując się, robią mi zdjęcia, wyprzedzają, znów cykają fotki. Dzięki temu tyle ich mam na tym podjeździe :)

Następny zakręt © dater

Ptaq ciśnie © dater

Co jakiś czas mijam tablice z opisana odległością do Rifugio Sapienza. Odliczanie kilometrów trwa :D

Na Rifugio Sapienza © dater

Cały czas pod górę © dater

Etna coraz bliżej © dater

Ktoś mnie obserwuje :P © dater

Wóz techniczny przede mną :D © dater

Jestem gdzieś tam w dole © dater

I dalej pod górę © dater

Na nogach, odpoczynek dla tyłka © dater

Cisnę mocno pod górę © dater

Ktoś mi cyknął zdjęcie :) © dater

Trochę księżycowy ten krajobraz :) © dater

A droga nie chce się wyrównać :P © dater

No to cisnę dalej © dater

Całkiem zadowolony © dater

Zaraz zniknę :) © dater

Zbliżam się powoli do 2 tys. metrów, na razie nie odczuwam wielkiej różnicy w jeździe, oprócz tego ze jedzie się coraz lepiej. Nogi pracują bardzo dobrze, czuję się świetnie. Temperatura trochę spadła, ale nadal słońce przygrzewa i jest bardzo ciepło.

A za mną podażą cały czas wóz serwiswy © dater

Już coraz wyżej © dater

Jeszcze trochę asfaltem © dater

Dojeżdżam do Rifugio Sapienza © dater

Wreszcie dojeżdżam do schroniska. Dookoła na parkingach sporo samochodów, szukam swojego wozu. Ala nie ma gdzie zaparkować, więc trochę dalej podjeżdża drogą i staje na poboczu. Dojeżdżam do niej i zaczynam się przygotowywać do drugiego etapu. Tutaj na 2 tysiącach metrów jest już odczuwalnie chłodniej, temperatura spada delikatnie poniżej 20 stopni. Wiem, że na wyżej będzie jeszcze chłodniej, czy wręcz zimno. Więc przebieram się cieplej, na długo. Biorę też na wszelki wypadek kurtkę, co jak się później okaże było słuszną decyzją. Dookoła kłębią się coraz cięższe i ciemne chmury.

Rifugio Sapienza © dater

Kubek pod stacją © dater

Widok ze stacji © dater

Już na Kubku © dater

Pod stacją wsiadam na Cube i wjeżdżam na trasę po zboczu wulkanu wzdłuż linii kolejki. Wjeżdża ona na 2,5 tysiąca metrów, tam jest stacja, pod która planuje pierwszy odpoczynek.

Tam jadę! :D © dater

Kierunek Etna! © dater

Już na zboczu © dater

Pod wagonikami © dater

Podłoże pod kołami bardzo luźne, pył wulkaniczny, trochę grysu, luźnych kamieni. Jak jest mocna pochyłość, to koło potrafi zabuksować i stracić przyczepność. Droga wije się i wznosi ostro, czasami jest ponad 20% i trzeba ostro naciskać na młynku, żeby podjechać.

Pod kołami pył wulkaniczny © dater

Przede mną wierzchołki wulkaniczne © dater

Ostro do góry © dater

Luźne podłoże pod kołami © dater

Spojrzenie kamery w dół © dater

Na razie wszystko idzie dobrze. Jest ciężko, jak przewidywałem, ale da się spokojnie jechać. Nie mam napinki, mam po prostu wjechać i się nie zajechać. Więc cały czas wulkaniczną drogą, do góry, kręcąć spokojnie. Co jakiś czas zbliżam się do linii kolejki, przejeżdżam pod nią, znów zawracam i w drugą stronę. Aż docieram do stacji na 2500 metrów.

Na 2500 mnpm © dater

Na zboczu wulkanu © dater

Dojeżdżam do ostatniej stacji kolejki © dater

Widok ze stacji kolejki na 2500 mnpm © dater

Nade mną główne kratery © dater

Krajobraz z wysokości © dater

Tutaj krótki odpoczynek, trochę zdjęć, podziwiania krajobrazu, nagrywam Contour’em też filmik. Niestety komentarza nie słychać, za mocno wiało a czułość mikrofonu za mała jak na te warunki.

Kubek czeka © dater

Widok przepiękny © dater

A człowiek zadowolony © dater

I coraz bardziej zadowolony © dater

Spojrzenie na stację kolejki © dater

A tam wierzchołek © dater

Po tym krótkim odpoczynku zabieram się za czekającego Kubka i jadę dalej. Kolejka tu kończy bieg, a ludzie albo przesiadają się do terenowych busów żeby jechać dalej, albo idą wulkaniczną drogą na piechotę. Tylko ja jadę :D Dopiero gdzieś wyżej mijam dwóch kolarzy zjeżdżających z góry.
Jadące powoli pod górę samochody wzbijają tumany kurzu i wulkanicznego pyłu. Na tej wysokości też zaczynam powoli czuć trudności w oddychaniu i łapaniu tlenu. Jest już przecież grubo ponad 2,5 tys. metrów npm!

Terenówki wzbijają pył © dater

Ludzie na piechotę też naginają © dater

Coraz wyżej © dater

Już blisko © dater

Jadę między różnymi wierzchołkami i pomniejszymi kraterami. Droga momentami potrafi się wypłaszczyć, żeby później ostro zacząć piąć się w górę. Są momenty takiego wzniosu, że muszę stanąć na pedały a wtedy luźna droga ucieka spod kół. Nogi już powoli zaczynają czuć ten ciągły podjazd na młynku i wysiłek z nim związany, serce wali jak oszalałe. Wydaje mi się, że czuję je w głowie, tak pulsowanie pikawy przechodzi przez całe ciało. W głowie słyszę uderzenia serducha, głowę to rozsadza. Oddycha się naprawdę ciężko, łapię powietrze z trudem.

Już niewiele zostało © dater

Mimo, ze jestem coraz bliżej celu to musze stanąć, odpocząć, chwycić powietrza. Coś zjeść przy okazji, bo zaczyna brakować paliwa do jazdy.

Trzeba coś zjeść © dater

Główny wierzchołek przede mną © dater

Ostatni zakręt, ostatni podjazd, ostra górka i dojeżdżam do „petli” na której stoją busy. Okazuje się, że dla mnie też to jest już ostatni przystanek i wyżej nie pojadę.

Docieram do przystanku © dater

No i koniec jazdy © dater

Dalej nie można :( © dater

Niestety stoją tablice, że wyżej jest zakaz, nie można rozciągniętej linki przekroczyć.

Dojechałem :D © dater

Przede mną niedostępny szczyt © dater

Stoją też dwie budki, ludzie piją kawę czy herbatę, jest sprzęt do łączności. Widać, że to tacy „strażnicy”. Zagaduję jednego, czy nie mogę kawałek dalej podjechać, że brakuje mi niewiele do 3 tys. metrów. Niestety zdecydowanie mówi NIE. Próbuję jeszcze go przekonać, że może ze mną podejść, ze dalej niż trzeba nie podjadę. Ale nie ma dyskusji, jest zdecydowany, mówi o pogodzie i aktywności wulkanu. I rzeczywiście pogoda szybko się zmienia. Jeszcze przed chwilą było całkiem ładnie, było widać wierzchołki i główny krater. W ciągu dosłownie kilku minut nadchodzą chmury, które kryją wyższe partie Etny przed moim wzrokiem. Dobrze, że zdążyłem choć kilka zdjęć zrobić :)

Dookoła ostrzeżenia © dater

Busy na górze © dater

Jestem tu! :) © dater

Dane na Garminie :) © dater

Kubek pod Mt Etna © dater

Jestem te kilka minut na górze, robię zdjęcia, kręcę następny filmik. Tym razem „szczytowy” :D


Pogoda się pogarsza, nawet słychać przetaczające się gdzieś poniżej grzmoty. Zaczyna padać deszcz. Wyciągam kurtkę przeciwdeszczową i postanawiam zjeżdżać. Hardcorowy ten zjazd, jest szybki, trochę niebezpiecznie, droga ucieka spod kół. Czasami zakręty biorę driftem. Postanawiam włączyć kamerkę, żeby to uwiecznić:)

Kilka zakrętów naprawdę za szybko i niebezpiecznie biorę, aż mi się robi gorąco, bo poniżej drogi prawdziwe przepaście :D Dojeżdżam do górnej stacji i robię krótką przerwę na złapanie oddechu. Po minucie ruszam znów w dół. W pewnym momencie mam jakieś dziwne odczucie klamki hamulca, zapada się za mocno jakby w ogóle bez oporu. Trochę przestraszony staję, żeby to sprawdzić.


Na szczęście chyba nic się nie stało. Naciskam kilka razy klamkę, pompuję i ten efekt mija. Wsiadam i pędzę dalej na sam dół.
&feature=youtu.be
&feature=youtu.be

Ptaq zjeżdza z wulkanu :) © dater

Na pełnej mocy © dater

Ala z dzieciakami czeka na dole i cykają mi zdjęcia z ostatnich metrów zjazdu i końcowego szczęścia! :D

Ale była jazda! © dater

Ptaq zdobywca :D © dater

Udało się! © dater

Zchodzimy do schroniska, do któregoś baru. Biorę kawałek pizzy, bo w brzuchu burczy, jakieś ciasto z kawą. Przebieram się i kończymy wyprawę! Na zakończenie jeszcze odwiedzamy mały pobliski krater Silvestri. I zjeżdżamy w kierunku Catanii i na Taorminę.

Krater Silvestri © dater

Schronisko Rifugio Sapienza (2000 mnpm) © dater

Niesamowita wycieczka. Spełnienie marzeń i zwieńczenie planu. Już nawet nie wiem, kiedy on zaczął mi w głowie świtać, ale o Sycylii z Alą rozmawialiśmy już dobrze ponad rok temu. I w tej chwili nastąpił finał. Czułem się fantastycznie!
Pokaż trasę GPS

Taormina

Wtorek, 20 sierpnia 2013 · dodano: 06.10.2013 | Komentarze 0

Po zaliczeniu Etny zjechaliśmy w kierunku Catanii i pojechaliśmy do sławionej w przewodnikach turystycznych Taorminy. Starożytne miasto, przepięknie położone na zboczach górskich schodzących do samego morza. Daleko w tle dymiąca Etna, poniżej Morze Śródziemne. Pełno turystów i zabytków a wśród nich ruiny starożytnego Teatru Greckiego.

W oddali Etna © dater

Widok był piękny :) © dater

Widok w dół © dater

Teatr Grecki © dater

Zatoka na północ od Taorminy © dater

Etna w zbliżeniu © dater

Widok na morze © dater

Starożytny Teatr Grecki © dater

W Teatrze Greckim © dater

Widok na wybrzeże z Taorminy © dater

Taormina, w oddali widać Etnę © dater

Mt Pellegrino po raz drugi

Poniedziałek, 19 sierpnia 2013 · dodano: 21.09.2013 | Komentarze 0

Tak mi się spodobała wieczorna wspinaczka na Górę Pielgrzyma, że w poniedziałkowy poranek postanowiłem ją zaliczyć po raz drugi :) Oczywiście w świetle dnia, wiec z widokami i ze zmianą trasy, bo od drugiej strony - od Mondello.
Wstaję więc wcześnie rano. Noc na Sycylii to temperatura ok. 25-26 stopni, spać ciężko. Więc ze wstawianiem nie było problemu. Wyruszam ok. 7.30 w już palącym słońcu i temperaturze blisko 30 stopni :D
Przejeżdżam sprawnie przez Palermo, jadąc między samochodami w sycylijskim stylu. U nas klaksony by nie ucichły, tutaj jazda na krawędzi to norma. I powiem szczerze, że mi się to spodobało :P
Mt Pellegrino objeżdżam od wschodu drogą nadmorską i biorę od północy z kierunku Mondello.

Skały Monte Pellegrino © dater

Nadmorska droga © dater

Wspinam się © dater

Okazuje się, że z tej strony droga jest zamknięta. Sypią się skały, nie ma zabezpieczeń i zamiast to naprawiać, po prostu zamknęli drogę. Jest blokada z siatki na całą szerokość, słupki, ostrzeżenia. Samochód nie przejedzie, ale rower owszem :) Więc przeciskam się przez blokadę i wspinam. Brak jakiegokolwiek ruchu, droga pusta. Mija mnie dwóch zjeżdżających szosowców. Więc pokonywanie tej drogi rowerowo to norma :D
Dookoła piękne widoki.

Na zboczu, w dole Mondello © dater

Ehhh, pieknie :) Mondello w tle © dater

W drodze © dater

Droga wije się ciasnymi agrafkami. Prowadzi tak, że najpierw wjeżdża się w tunel, który pod tymi agrafkami przechodzi. A podbudowę i wzmocnienia tej drogi ładnie widać aż z Mondello, a tutaj wiszą nad tobą.

Widać podbudowę drogi na zboczu © dater

Palermo z góry © dater

Zbliżenie na Mondello Beach © dater

Dojeżdżam do miejsca, do którego po ciemku dojechałem dzień wcześniej, czyli Sanktuarium, ale odbijam w lewo i jadę na punkt widokowy pod pomnikiem Św. Rozalii.

Na górze © dater

Prawie szczyt... bo szczyt tam gdzie wieże w tle © dater

W dole Palermo © dater

Z Onixem :) © dater

Dookoła piękne widoki, w dole Palermo, dalej góry. Na północy piękna zatoka Mondello.

Pod pomnikiem Św. Rozalii © dater

Centrum konferencyjne na jednym z wierzchołków Mt Pellegrino © dater

Nie jadę dalej wyżej, do skupiska wież, bo czas na zwiedzanie Palermo tego dnia. Zjeżdżam więc obok Sanktuarium tą drogą co dzień wcześniej, za to nie po omacku :D
Pokaż trasę GPS