Bliskie spotkania…

Niedziela, 9 maja 2010 · dodano: 11.05.2010 | Komentarze 1

… trzeciego stopnia. Ta wycieczka była w takowe bogata :) Często się kogoś spotyka na trasie, natyka się na zwierzaki w lesie. Tym razem spotkałem dwóch, ciekawych na swój sposób ludzi… każdy na inny sposób :) Ale po kolei…
Plan niedzielny znów zakładał ponad 100 km. Postanowiłem sprawdzić stan nawierzchni asfaltowych w okolicy i wylukać ładną trasę szosową jako przymiarkę do pędzania szosóweczką w przyszłości. Na mapie ciekawie wyglądała trasa przez Janów do Suchowoli, Dabrowa Białostocka, Suchowola. Cześć tej trasy zaliczyłem w zeszłym tygodniu, teraz tylko chciałem ją zmodyfikować w sposób jak najbardziej „szosowy”.
Pobudka 6.00. Początkowo mgła straszna, ale widać że jasno, więc w górze słońce. Jak słońce to założenie że szybko mgła zejdzie i tak też się stało. 6.30 mgła się rozwiała, zaczęło świecić piękne słońce. Wyruszam po małym śniadaniu 6:48, temperatura 12 stopni. Kręcę sobie spokojnie przez CWK, Niemczyn, Jezierzysk. Aby ominąć bruk szutrówką z Jezierzyska przez Osierodek do Sitkowa. To w zasadzie jedyny odcinek terenowy (4,4 km), który musi występować na całej trasie. No chyba że pchać się przez bruk, ale już kiedyś próbowałem, masakra. Później Białousy i do Janowa.

Janów © dater

Z Janowa na Suchowolę. Inaczej niż w tamtym tygodniu, przed Krasnym odbijam w lewo asfaltem. Docieram do Suchowoli - geograficzne centrum Europy.

Suchowola - geograficzne centrum Europy © dater

Tutaj robię w parku „centrum europy” mały odpoczynek. I mam pierwsze bliskie spotkanie… „Ejjj… ziooom…” Nachodzi mnie lekko zawiany i zajmujący całą szerokość ścieżki gość. No i zaczynają się pytania: skąd, dokąd, dlaczego. W wersji baaardzo humorystycznej. I fajne komentarze :) Dowiedziałem się że ziom „w Kanadzie przejechał 500 km… a prędkość to 90 na godzinę” No nie dyskutowałem i nie dopytywałem się na czym jechał (w sensie na czym wiózł dupę i co brał… hehe).
Oczywiście padło też standardowe „daj dwa zeta, bo ja też potrzebuje napoju energetycznego…”
I opowieści: „pod starą fontanną to tyle bełtów się wypiło” (pod krzyżem wykopy, robią nową fontannę).
Po krótkim odpoczynku i łyknięciu tych kilku opowieści ruszam na Dąbrowę. Początkowo asfalt dziurawy i ciężki, dodatkowo zaczyna trochę wiać. Ale później i droga się poprawia i jedzie się coraz lepiej.

Dabrowa Białostocka © dater

W Dąbrowie dłuższy odpoczynek. Banan, batonik, telefon do moich dziewczyn z raportem dziennym. Widzę rowerzystę wolno pedałującego, objuczonego sakwami. Zatrzymuje się przy mapie w parku, po minucie jedzie na Sokółkę. Kończę swój odpoczynek i go doganiam. Na moje „hej” odpowiada „hello”… hmm cudzoziemiec. Zaczynamy po angielsku, skąd, gdzie itd. Okazuje się, że kolega jest Szwedem. Przemierza na rowerze Europę. Ze Szwecji promem do Tallina i stamtąd już rowerem. Wczoraj pękło mu w Polsce 2 tys. km. Teraz jedzie do Białowieży… zobaczyć bisony :). No a cel jego podróży: Rumunia. Cały czas samotnie. Wielki szacun Sven, wielki szacun. Oczywiście padło też kilka pytań w moją stronę, skąd, gdzie, po co itd. Pogawędziliśmy sobie z dziesięć minut. No ale że jego tępo było niewielkie żegnam się po pytaniu czy mu coś nie potrzebne, czy jakoś mu pomóc. Okazuje się ze wszystko ma, dziękuje. Życzymy sobie udanego pedałowania i ruszam ostro na Sokółkę. Po drodze mały przystanek w Sokolanach na zdjęcie ciekawego kościoła.

Kościół w Sokolanach © dater

W Sokółce następny przystanek, w centrum koło cerkwi.

cerkiew w Sokółce © dater

Z Sokółki nie jadę krajówką na Czarną, tylko skręcam na Kuryły i przez Bachmatówkę i Smolankę docieram do Rozedranki. Stamtąd już szutrem przez Machnacz do Czarnej.
Pogoda do końca ładna, chociaż cieżkie chmury zaczynały chodzić. Temperatura wzrasta do 19 stopni. Samopoczucie świetne, trasa zbadana. Teraz tylko czekać szosówki… ;)

Pokaż trasę GPS

Następna majowa setka…

Poniedziałek, 3 maja 2010 · dodano: 03.05.2010 | Komentarze 0

… tym razem z Teamem. Umawiamy się na wspólna rundę, niestety nie wszyscy mogą - obowiązki weekendowe ;) Zbiera się tylko Adam i Piekarz. Umawiamy się na ścieżce na Supraśl w okolicach Nowodworc.
Pobudka ok. 6.00, przygotowanie, małe śniadanie i wyruszam 6.37. Z Czarnej krajówką na Wasików, stamtąd na Nowodworce i dalej do trasy Białystok – Supraśl. Tam ok. 7.30 umówiłem się z chłopakami, ale jestem 20 minut wcześniej. Żeby nie czekać jadę sobie asfalcikiem w las i odnajduję fajny widok. Kościół, cmentarz, a przy nim…

na "straży" Kościoła © dater

Proboszcz chyba nieźle zakręcony jest :)
Wracam na ścieżkę, towarzyszy jeszcze nie ma. Postanawiam więc w kierunku na Biały pocisnąć, bo stać i chłodzić się nie będę. Po pięciu minutach jest Adam, zawracam za nim i za chwilę natykamy się na Piekarza, dokładnie w punkcie w którym mieliśmy się wszyscy spotkać. Niezły timing :)
Dalej ścieżką rowerową na Supraśl, nikogo nie spotykamy. Z Supraśla na Cieliczankę i Królowy Most szutrówką. W Królowym oczywiście przystanek i odpoczynek przy sklepie, świeża dostawa płynów i węglowodanów dla organizmu. Dalej asfaltem na Sofipol, stamtąd odbijamy na Załuki i Lipowy Most. Droga zmienia się diametralnie, zamiast szybkich asfaltów czy szutrówek mamy ciężkie, błotno-piaskowe przeprawy przez las. Kilkanaście kilometrów najgorszego odcinka tego dnia, średnia spada poniżej 20 km/h. W okolicach Nowosiółek przekraczamy most na rzece Supraśl.

most na Supraśli © dater

Adam oczywiście przodem, wiec myli drogę, Piekarz go zgarnia i dołączają we dwójkę do mnie później.

Refleks Bike Team się zbliża :) © dater

Generalnie Adam na swoich 29-tkach nadaje tępo, że można wymięknąć. Różnica szczególnie na dobrym podłożu jest duża, nie mówiąc o jego kondycji :)
Dalej jedziemy na Lipowy most, trochę gubimy drogę według pierwotnego planu i wylatujemy na drodze do Krynek w Talkowszczyźnie zamiast w Ostrowiu. No ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło, potrzebuję trochę lżejszej jazdy, bo teren trochę mnie zmęczył.
W Talkowszczyźnie robimy rozjazd, Team w kierunku na Supraśl, ja z moim mocnym planem na dzisiejsze 100 km w kierunku na Krynki.

RBT odbija na Suprasl © dater

Robię sobie mały odpoczynek, lekka przegryzka, telefon do kogo trzeba z raportem dziennym :)

rozjazd - postój w Talkowszczyźnie © dater

Jadę na Krynki. Droga dziurawa, cały czas wydaje się że pod górkę, do tego jeszcze zaczyna wiać i to wmordewind. Na początku nie za mocno, kilka m/s, później się wzmaga. Wieje z południowego wschodu, drzewa zaczynają chodzić. Zazdroszczę reszcie, bo wiatr ma w plecy. Przed Krynkami, w Ostrowiu skręcam w Lewo na Szudziałowo i Sokółkę. Odkryte pola, wiatr się wzmaga dużo ciężkich podjazdów. Nasze Podlasie wcale nie jest takie płaskie jak by się wydawało. Pogoda cały czas pochmurna, wydaje się że wisi coś w powietrzu, ale nie ma na razie ani kropli.

pola w okolicach Szudziałowa © dater

W Kamionce skręcam w lewo biorąc Sokółkę dołem. Jadę standardową trasą szosowców z Białego tzw. „podsokółką”. W tamtym roku zawsze tu kogoś spotkałem. I tym razem też mijam się z kolegami szosowcami. W Planteczce na zakręcie natykam się na trzech, jesteśmy chyba zaskoczeni spotkaniem, bo odbywa się na samym ostrym zakręcie 90 stopni, zdążam tylko unieść rękę w geście „hej” i już mi panowie znikają. Pozdrowienia dla spotkanych trzech szosowców :)
Dalej Janowszczyzna i przecinam DK19 lecąc na Podkamionkę i Rozedrankę. Idzie ciężko, ale kryzys z okolic Szudziałowa mam już za sobą.

okolice wsi Jałówka - w oddali wdać kościół w Starej Rozedrance © dater

Z Jałówki wzdłuż torów przez Machnacz do Czarnej. Przybywam 12.30, akurat, może trochę po planowym przyjeździe, ale i tak nie jest źle. Następna setka tegoroczna, a druga w ciągu trzech dni zaliczona. Kondycja niezła, morale doskonałe, zmęczenie… jest :)
Dzięki dla Adama i Piekarza za towarzystwo.

Pokaż trasę GPS

Pierwsza tegoroczna setuchna…

Sobota, 1 maja 2010 · dodano: 01.05.2010 | Komentarze 1

… pierwszomajowa :) Pobudka godzina 6.00. Przygotowanie, lekka przegryzka, wyjazd 6.41. Nawet ładna pogoda, świeci jeszcze słońce, temperatura ok. 11 st. Wierze mocno w prognozę icm, jak się później okazuje bardzo słusznie. Stoi że nie będzie padać do 14, przyjmuję to jako wykładnie na dzień dzisiejszy. Po pół godziny słońce znika bezpowrotnie, krążą ciemne, ciężkie chmury. Ale przez całą drogę nie spada na mnie ani jedna kropla deszczu.
Obmyśliłem sobie te 100 km i aby to uzyskać plan trasy jest następujący:
CWK, Jezierzysk, Sitkowo, Białousy, Janów, Krasne, Jałówka, Dąbrowa Biał. (a w zasadzie podDabrowa), Brzozowo, Racewo, Trzcianka, Lebiedzin, Rozedranka, Jesionowe Góry, CB.
Jedzie się bardzo fajnie, temperatura odpowiednia, zero wiatru. Świąteczne flagi wiszą sobie spokojnie. W Jezierzysku nieplanowany postój, przedni błotnik wypada z gniazda. Trochę majsterkowania imbusem i jest na miejscu. Dalej na Sitkowo i Białousy.

droga na Sitkowo © dater

Okazuje się, ze coś mi aparat nawala. Cyknąłem trochę zdjęć, ale nie zapisały się środkowe. Ani z Janowa, ani z Brzozowa, z Racewa :( Nie wiem co za grom, bo ostatnie są na karcie, licznik się zgadza. Tak jakbym cykał, a karta nie była podpięta.
Z Białous do Janowa bardzo fajna traska, świeżutki asfalcik, miodzio na szosóweczkę (gdybym ją miał) :). Z Janowa już nie tak słodko. Od Krasnego szutrówka przetykana brukiem i to nietęgimi podjazdami. Zaczynam rozumieć co mogą czuć zawodowcy na Paryż – Roubaix. Bruku razem może ze dwa trzy kilometry, podjazdy po 4-5% a ja ledwo jadę. Od Jałówki wskakuję znów na asfalt i zaczynam podwyższać średnią. W Brzozowie dłuższy postój, posilenie się, odpoczynek w bardzo ciekawym przykładzie popeerelowskiej architektury przydrożnej w postaci ślicznie zdewastowanego przystanku PKS. Niestety zdjęcie się nie zachowało :(. Dalej na Sokółkę, ale omijam ją żeby nie skoczyć na krajówkę z Kuźnicy i skręcam na Trzciankę. Asfalt przetykany szutrówkami, lasem, trochę fajnych podjazdów. Koło Lebiedzina znów ciekawa architektura, tym razem uwieczniona :)

okolice Lebiedzina - ciekawa architektura polna :) © dater

Dalej już objechane ścieżki, mała rundka nad Zalew, żeby nie było skuchy i ta setka była mocna.
Wypadzik pierwszomajowy bardzo udany. Pogoda dopisała. Zaczęło padać punkt 14.00 dokładnie tak jak przepowiedział icm.

Pokaż trasę GPS

Trasa Maratonu Kresowego...

Niedziela, 18 kwietnia 2010 · dodano: 25.04.2010 | Komentarze 0

... miała być. Takie było założenie. Poszło jednak inaczej, bo maraton został przełożony, a jednak tydzień po to oznaczeń niewiele pozostało. No ale team chciał to przejechać, więc poszło... GPS na niewiele się zdał. Niestety nawet na mapie UMP-pcPL nie ma wszystkich leśnych ścieżek, więc jechaliśmy trochę na czuja. Nie odnalazłem całej trasy, nie dałem rady jej wgrać. Myślę, że jakieś 60% udało się przejechać, szczególnie że na koniec niektórym brakło sił. Powrót był ewidentnie na skróty Traktem Napoleońskim.
Od początku... start na 27 lipca. Ja dotarłem samochodem, chłopaki mieli kilka - kilkanaście kilometrów rozgrzewki. O dziewiątej nie najcieplej, 7 stopni ledwo termometr pokazuje. No i wiatr... momentami na trasie po prostu stopował. Pierwszy postój nad małym jeziorkiem: Misiek, Piekarz, Kacper, Ja, Adam, Saszka.

Team © dater

Dalej po niewielu znakach, trochę trasą, trochę na pewno obok. Momentami bardzo fajna traska, kilka falujących ścieżek, trochę szutrówki. Do Królowego Mostu Traktem Napoleońskim, kilka bardzo fajnych, piaszczystych podjazdów. W Królowym Misiek się odłącza, wraca asfaltem na Białystok. My z dróga strone w dół, z wiatrem który pomaga ponad 50 km/h. Robimy mały przystanek przy sklepie.

Królowy Most - przystanek © dater

Dalej wracamy na trasę maratonu, do Kołodna. Tam największe wyzwanie – podjazd na Górę Kopną – 211 mnpm. Z Kołodna lekkie wzniesienie, później zaczyna się masakra – pierwsze metry to piach, który nas zatrzymuje w miejscu. Później jest już bardziej twardo da się jechać. GPS rejestruje wzniesienie z 125 do 209 metrów (84 metry), co daje średnią ok. 5%. Ale momentami wskazanie jest 12-14%, a wiec dla nas masakra. Nie wszyscy to wytrzymują. Wjeżdżam tylko z Saszką i Adamem. Reszta z buta na szczyt.

podjazd pod Górę Kopną - 211 mnpm © dater

Góra Kopna © dater

Z góry zjazd fajnym singletrackiem. Szybkość, adrenalina… miodzio :). Sasza zalicza wywrotkę na piachu na samym dole, ledwo omijam jego przednie koło. Nic się na szczęście nie stało. Później jeszcze standardowo zalicza kapcia.. Szasza łowca gum :)

Sasza - łowca gum © dater

Dalej powrót, mylenie drogi, trochę bagna :) Wracamy na Trakt Napoleoński i nim już do samego Białego.
Generalnie wycieczka bardzo udana, ale trasa nie zaliczona. Chcieliśmy przejechać maraton, wyszło jakoś koło niego.

Pokaż trasę GPS

po Mazurach

Niedziela, 23 sierpnia 2009 · dodano: 24.08.2009 | Komentarze 1

Po piątkowej wycieczce na Mazury przyszła kolej się trochę pokręcić po krainie wielkich jezior. Plan jakiś tam miałem, ale ostatecznie wyszedł sponton. Jedynym celem moim było przejechać ponad 50 km, podjechać nad jeziorko Majcz, przepiękne i chyba najbardziej przejrzyste jakie kiedykolwiek widziałem w Polsce. Dalej się zobaczy. A wyszło:
Trasa: Zełwągi-jez. Majcz- Krutyń-Zgon (dookoła jez. Mokre)-Cierzpiety-Dobry Lasek-Lipowo-Inulec-Zełwągi.
Oczywiście że przepiękne tereny, krajobrazy i ścieżki przekonywać nikogo nie musze. Do tego dzikie. Po drodze nad Majcz na piaszczystej leniej drodze zauważyłem ślady. Wydaje się że kota i to dużego. Od razu przypomniałem sobie panikę wywołaną „puma” czy też innym dzikim dużym kotem. Powiem szczerze, ze rozglądałem się troche dookoła. Zdjęcie nie oddaje wielkości śladów, jakoś nei pomyślałem żeby połozyć coś dla porównania skali. Ale ślad stopy miał dobre kilka centymetrów długości, tak (patrząc teraz na miarkę) ok. ośmiu.

ślady dużego kota? © dater

Dojechałem do jeziora, ale jakoś drogi nad samą wodę i odpowiedniego zejścia nie znalazłem. Nie dane mi więc było popatrzeć na cudnie kryształową, przejrzystą wodę. Pojechałem więc dalej na południe. Trafiłem do miejscowości Krutyń. Przeciąłem sławną spływną rzekę Krutynię, która wygląda trochę jak kajakowa autostrada, tak zapchana.

pzrekraczam Krytynię © dater

Dalej lecę piękną ścieżką wzdłuż jeziora Mokre, aż do miejscowości Zgon. Tam przekraczam przesmyk pomiędzy jeziorami i kieruję się znów wzdłuż brzegu jeziora, tym razem na północ.

jezioro Mokre © dater

Przejeżdżam przez miejscowość Cierzpięty, dalej Dobry Lasek, Lipowo do Inulca. Okrążam jezioro Inulec od północy i zawijam powrotem do bazy, do Zełwąg.

jezioro Inulec © dater

Pokaż trasę GPS

na Mazury

Piątek, 21 sierpnia 2009 · dodano: 24.08.2009 | Komentarze 0

Trasa: CB-Jasionówka-Goniądz-Osowiec-Szczuczyn-Biała Piska-Pisz-Ruciane Nida-Ukta-Zełwągi.
Pomysł na piątkową trasę zrodził się w poprzednim tygodniu podczas wycieczki na Serwy. Moja druga połowa wierząc (albo właśnie nie wierząc) w moje siły i zaparcie zaproponowała abym wyruszył za moimi dziewczynami na Mazury rowerem. One pojadą samochodem, a ja mam popedałować. Oczywiście chęci jak najbardziej były, kwestia tylko ułożenia sobie roboty tak, żeby można było w piątek się wyrwać. No i udało się. Dziewczyny w czwartek się zapakowały przy mojej małej pomocy i ruszyły. Ja na rower w piątek rano i za nimi.
Trasę sobie wyznaczyłem jak najkrótszą, przynajmniej w założeniach. Część jej znałem z poprzedniego wypadu na Mazury, na Śniardwy. Wiedziałem, że od Szczuczyna będzie praktycznie tylko szosa. Nie znałem w zasadzie tylko drogi Jasionówka-Goniądz.
Wyruszyłem 7.25 rano. Trochę później od planu, ale jakoś ciężko było wstawać. Pierwszy odcinek to znane trasy. Skracam tylko drogę do ósemki przez Wojtachy. Tędy jeszcze nie jechałem… no i trasa mnie pokonała. Stromy, długi piaskowy podjazd i musiałem rower prowadzić.

początek - pola w okolicach wsi Wojtachy © dater

Przekraczam ósemkę, jadę na Jasionówkę, później szutrami i polnymi drogami na Goniądz. Ścieżka bardzo ciekawa, prawdziwe cross country :)

"droga" na Goniądz :) prawdzie cross country © dater

W Goniądzu robię pierwszą dłuższą przerwę. Wcinam batonika, odpoczywam, melduję się telefonicznie z trasy do żony.

Goniądz zdobyty © dater

Dalej z Goniądza na Osowiec. Tam nie mogę sobie odmówić zboczenia z trasy. Ile razy tamtędy przejeżdżałem, nigdy jakoś nie było czasu zagłębić się w las, pooglądać umocnienia twierdzy. Zjeżdżam z trasy w prawo, tam mama bardzo blisko pokazuje w lesie bunkry i stanowiska baterii. Przedzieram się przez las wąską ścieżką. Jest stromo, piasek i korzenie. Ciężkie podjazdy, musze zrzucić na najbardziej miękkie przełożenie. Nie pamiętam kiedy ostatni raz tak kręciłem.

Osowiec - pozostałości bunkrów © dater

Dalej z Osowca znaną z wyprawy na Śniardwy trasą ma Szczuczyn. Robię tylko małą modyfikację koło Białaszewa, żeby ominąć tragiczny bruk, który dał się nam wyznaki w czasie tamtej wycieczki. Wychodzi całkiem nieźle, alternatywą jest całkiem niezły asfalt. Odległościowo wychodzi do Szczuczyna praktycznie na to samo.

Szczuczyn - połowa drogi za mną © dater

W Szczuczynie następny mały postój. Dokupuję izotonika i wcinam słodką bułkę. Niestety sklep nie oferuje mi nic więcej. Dalej lecę znaną trasą do Białej Piskiej i dalej do Pisza. W Piszu robię już dłuższy odpoczynek, trzeba wreszcie coś wszamać. Na wlocie znajduję jakiś kebab. Niestety okazuje się że wpadam na posiłek trzeciej kategorii, a może nawet poza kategorią. Kebab jest wstrętny. Za mieso robi coś co mi przypomina pieczoną parówkę. Szczerze nie polecam, brrr… No ale cóż, człowiek głodny, zeżre wszystko. Piwko pomaga mi go przełknąć :) Wiem, wiem, nie powinienem… ale tak mnie ssało :P Wyruszam na Ruciane. Najbardziej zatłoczony odcinek trasy, najprostszy i chyba najlepszy. Szybko pokonuję trasę. Średnia znacznie mi się podwyższa. Dalej już tylko Ukta. Mały odpoczynek nad rzeczką, zimna woda działa orzeźwiająco. Skręcam na Mikołajki i po kilku kilometrach kierunkowskaz: Zełwągi 4 km. Uff, dałem radę :D Te ostatnie kilometry to niezła szutrówka, na końcu kilometr bruku i podjeżdżam pod bramkę. Oliwka wita mnie jak zwykle entuzjastycznie: „Mój tatuś, tatuś, plyjechał lowelkiem!!!”. Reszta z domowników i tubylców jakoś nie może uwierzyć, że pokonałem ten dystans: „… pewnie załadowałeś się na tira…”. Jakbym to robił dla kogoś i na pokaz, a nie dla siebie :P

mój cel - zdobyty © dater

Pokaż trasę GPS

na Serwy i z powrotem

Sobota, 15 sierpnia 2009 · dodano: 17.08.2009 | Komentarze 2

Od dawna planowałem dokonanie pierwszego wpisu w kategorii pow. 100 km, ale jakoś do tej pory się nie udało. Najdłuższa wycieczka czerwca (98km) była na razie moim najlepszym wynikiem.
Nadarzyła się wreszcie weekendowa okazja :) Początkowy plan był prosty: wyskoczyć w sobotę nad wodę. Augustów dość blisko od nas, więc całą rodzinką wybieramy się nad jezioro. Zaraz, zaraz… a dlaczego by tego nie zrobić rowerem? No właśnie… jak pomyślałem tak zaplanowałem. Z Czarnej najlepiej nie tłuc się ósemką na Augustów, tylko przez Sokółkę, Dąbrowę Białostocką i Lipsk zaliczyć jeziora od strony wschodniej. Omija się zapchaną trasę, unika tirów itd. Poza tym kilometrowo to samo praktycznie wychodzi. Rowerkiem jeszcze bardziej można to skrócić biorąc trasę po zachodniej stronie. A więc plan prosty: rodzinka jedzie samochodem na Serwy, ja rowerkiem podganiam na skróty bezdrożami. Na samochodzie na wszelki wypadek bagażnik, bo czy starczy sił na powrót?
Mój plan spodobał się dodatkowo chłopakom z teamu, więc pojadę nie solo, a w teambike-owej grupie. Umawiamy się 7.30 rano w Czarnej. Oczywiście spóźnienie jest jak zwykle, szczególnie że Adam balował do czwartej. Zadaję sobie pytanie, czy da radę? A więc w Czarnej zjawia się Czarek z Adamem. Wyruszamy w trójkę 8:07.
Plan trasy: CB-Machnacz-Rozedranka-Lebiedzin-Trzcianka-Sadowo-Suchodolina-Nowa Wieś-Kamienna-Jastrzębna-Sucha Rzeczka-Serwy.
Pogoda ładna, choć jeszcze nie za ciepło. Adam na swoim uniwersalnym KTMie na 28 popieprza aż miło. Czarek na twardym Specialu bez amorków. Trochę mu ciężko idzie na nierównych szutrach.

na Serwy - Czarek na zjeździe © dater

Pierwszy dłuższy postój na batonika i pogaduszki z żonami robimy w Sadownym.

postój w Sadownym © dater

Robi się cieplej, można zdjąć długie rękawy. Przeskakujemy drogi, najpierw Sokółka-Korycin, później Dąbrowa-Suchowola.

w drodze na Serwy © dater

Dojeżdżamy do szosy Lipsk-Augustów. Tu się rozdzielamy. Chłopaki rodzinki mają w Augustowie, tam się umówili. A więc dalsza droga na Serwy już solo.
Po drodze przekraczam kanał augustowski.

przekraczam kanał augustowski © dater

Po godzinie 12 docieram wreszcie na Serwy. Tam już rodzinka czeka. Ładuję się do jeziora. Zimna woda działa łagodząco na zmęczone mięśnie. Mięsko z grilla wypełnia brzuszek. Ach jak przyjemnie :) Czuję się naprawdę dobrze, więc podejmuję decyzję że jadę i bagażnik rowerowy jednak dziś się do niczego nie przyda.
15.30 czas wyruszać w drogę powrotną. Początek idzie świetnie. Jadąc sam narzucam sobie tempo, nie za duże ale gwarantujące odpowiednie rozłożenie sił do końca. Z chłopakami zawsze tempo jest szarpane. Na kole siedzi mi Czarek, a Adam z przodu wyrywa, więc zawsze człowiek dociska. Solo kręcę delikatnie, na miękkich przełożeniach. Utrzymuję średnią ok. 25 km/h. Przekraczam szosę Lipsk-Augustów, tu rozstałem się z chłopakami.

szosa Lipsk-Augustów © dater

Przekraczam most na Biebrzy, dookoła piękne mokradła. Robię tam krótki odpoczynek na uzupełnienie płynów i zrobienie zdjątek.

mokradła Biebrzy © dater

Dalej idzie coraz ciężej. Nogi robią się drewniane. Każdy podjazd to redukcja na bardzo miękkie przełożenia. Mijam Nową Kamienną i opuszczony, zapewnie pamiętający czasy carskie budynek stacji kolejowej. Swoją drogą carska Rosja to miała gest, wybudować taką stację na całkowitym bezludziu. Jakoś nie chce mi się wierzyć, że kiedyś tętniło tu życie i była to miejscowość zasługująca na „taką” stację kolejową.

opuszczona stacja kolejowa w Kamiennej © dater

Jadę dalej, odliczam kilometry. Coraz ciężej, dupa ciąży, nogi sztywnieją. Cały czas mam wiarę że dojadę. Zatrzymuję się przy kościele w Majewie Kościelnym. Bardzo ciekawa budowla z kamienia w stylu neogotyckim. Jak patrzę na wysoka wieżę to dziwię się jak tam te wielkie kamienie powędrowały. Dziwiąc się robię następny dłuższy postój na wrąbanie batona i podtrzymanie wiary 

kamienny kościół w Majewie © dater

Dalej już całkiem znajome trasy. Przekraczam szosę w Trzciance. Do Rozedranki lasem i szutrem cały czas.

na tym piachu Czarek zaliczył pierwszą w historii glebę w espedach © dater

... rowerzysty cień © dater

Po 20-stej docieram wreszcie do Czarnej. Zmachany, zmęczony, ale szczęśliwy że udało się pokonać tą trasę. Nowy rekord długości wycieczki osiągnięty. Mogę wreszcie wypełnić kategorię >100 km, która była dotąd pusta :)

podsumowanie wycieczki na Serwy © dater

Pokaż trasę GPS

runda dookoła jez. Śniardwy - dzień drugi wyprawy

Sobota, 8 sierpnia 2009 · dodano: 10.08.2009 | Komentarze 0

Nowe Guty-Okartowo-Wężewo-Suchy Róg-Dziubiele-Łuknajno-Mikołajki-Wierzba (prom)-Wejsuny-Karwik-Jeglin-Szczechy Wielkie-Zdory-Kwik-Nowe Guty
Wstajemy rano. Niektórzy wstać nie mogą :P Sasza ma problem ze ścięgnem achillesa. Napuchnięte w prawej nodze dośc znacznie. Misiek i Jacek po prostu ledwo chodzą. Mści się słabe przygotowanie jak na taką wyprawę. Czarek, mimo problemów dnia poprzedniego jest twardy i deklaruje zrobić rundę zgodnie z planem. I mimo kaca, do którego przyznaje się też Kacper. Jadę więc Ja, Adam, Kacper, Jarek i Czarek. Wyruszamy 9.20 na północ w kierunku Okartowa. Pogoda znów przepiękna, słoneczko świeci, temperatura 22 st.
Za Wężewem zjeżdzamy z szosy, zaczyna się teren. I to bardzo ciekawy. Najpierw trochę szutru, później droga niknie wsród pól. W pewnym momencie po prostu jedziemy wzdłuż lasu, drogi żadnej nie widać. W którymś momencie wpadamy w ślepy zaułek, musimy zawrócić. Na szczęście trafiamy wreszcie na szuter.

dookoła Śniardw - pomiędzy jez. Tuchlińskim a Śniardwami © dater

Przejeżdzamy przesmykiem pomiędzy Śniardwami a jeziorem Tuchlińskim - Suchy Róg. Dalej Dziubiele i totalnymi bezdrożami na Łuknajno. A jeszce przed trafiamy na bruk. Znów katorga dla kręgosłupa. W Łuknajnie zatrzymujemy się na odpoczynek w folwarku - bardzo przyjemne miejsce. Dalej już Mikołajki. Jarek na najlepszym dnia dzisiejszego odcinku drogi w Mikołajkach łapie gumę. Szybka wymiana dętki i przejeżdzamy na drugą stronę pzrez miasto. Szutrem na południe w kierunku przeprawy promowej przez jezioro Mikołajskie na Wierzbę. Tam czekamy ok. 15 minut na kurs.

koło przeprawy promowej Wierzba - jez Mikołajskie © dater

Przeprawa bardzo miła, trzy zyle za bikera :)

prom na jez. Mikołajskim - Wierzba © dater

Po zjechaniu z promu jedziemy na południe przez rezerwat i ostoję konika polskiego (hodowla PAN). Niestety konika żadnego nie spotykamy. Dalej Wejsuny i mimo planów krótsza droga na Karwik, nie wzdłuż brzegu. Szkoda, ale zostaję przegłosowany :( Dalej w Jeglinie wpadamy na krajówkę, do Strzech. Tam znów w teren, pzrez Zdory na Kwik i na pzrełaj do Nowych Gut. Na miejsce dojeżdzamy tylko dwaj z Adamem. Reszta wezwanym Carnivalem dojeżdza 5 minut później po nas.
Pokaż trasę GPS

wyprawa Śniardwy - dzień pierwszy

Piątek, 7 sierpnia 2009 · dodano: 10.08.2009 | Komentarze 0

Osowiec-Wąsosz-Szczuczyn-Biała Piska-Ruda-Rostki-Kociołek Szlachecki-Nowe Guty.
O 14 ekipa w składzie: Ja, Adam, Czarek, Kacper, Saszka, Misiek, Jacek, Jarek, zawarta i gotowa czeka pod firmą. Oczywiście plan był wyjechać najpóźniej ok. 14 w kierunku Osowca, ale jak zwykle logistyka nawala. Ostatecznie ładujemy rowery 14.15 na Cantera, my swoje dupy na Carnivala i ruszamy. 15.10 jesteśmy w Osowcu, rozładunek, wskakujemy w "uniformy", robimy pamiątkowe zdjęcie i ruszamy 15.20.

wyprawa Śniardwy - wyruszamy © dater

Pogoda piękna, temp. ok.25 st.C, jedzie się super. Oczywiście Adam z Szaszką wyrywają do przodu, reszta spokojnie z tyłu. Pomiędzy Białaszewem a Sulewem straszny bruk. Trochę nas wymęczył. W Sulewie pierwszy odpoczynek. Dalej asfaltem w kierunku na Wąsosz, tam następny krótki popas.

Wąsosz - mały odpoczynek © dater

Dalej Szczuczyn, kawałek krajówki zapchanej tiramy i skręcamy na Białą Piską. Adam niknie z przodu, reszta swoim tempem. Jarek z Miskiem zaczynaja odstawać. Czarek stary kolarz, ale z marną kondycją w tym roku (tylko 200 km zrobionych) trzyma się to raz mojego, drugi raz Szaszy koła. W którymś momencie pod górkę bierze nas tir, Czarek przyczepia się do niego. Nie za długo to trwa. Po tych drogach chodzi masa bydła rogatego, która robi na drogi. Tir zamielił, dostało się łajnem Czarkowi :)
Do Białej Piskiej ładny asfalt, tam przerwa, szukamy napoi izotonicznych. Ostatecznie pozostają zakupy w Biedronce. Niestety tylko jakiś biedronkowy power i magnez z innymi mikroelementami w pastylkach musujących. Smakuje strasznie, ale lepsze to niż nic.
Za Białą Piską skręcamy na północ w kierunku poligonu. Tam już drogi gruntowe. Co rusz tablice "teren wojskowy-wstęp wzbroniony". Spotkani miejscowi przekonują: jechać!. To jedziemy, wycofywać się to byłaby teraz porażka. Poruszamu się drogą z zalanych asfaltem płyt betonowych. Niezłe schody :D
Powoli niektórzy wysiadają. Szczególnie Czarka zaczynają łapać skurcze. W którymś momencie pada nawet decyzja o poddaniu się i załatwieniu transportu. Ale później kryzys mija. Ostatnią prostą z Kociołka do Nowych Gut jedziemy nawet niezłym tempem. Jacek, Czarek, Jarek mają dośc, kilometry dały im w dupę. Z Miśkiem troche lepiej. Ja, Adam i Szasza bez problemu docieramy do celu podróży.
Oczywiście w nocy chłopaki się zapominają i kończą ok. 4 nad ranem nie dając spać dla całego biwaku.
Pokaż trasę GPS

Na południe od Czarnej

Niedziela, 2 sierpnia 2009 · dodano: 02.08.2009 | Komentarze 0

Dziś dla odmiany zrobiłem dużą pętlę na południe - do Supraśla. Jazda świetna, piękna pogoda, niezłe drogi. Do Supraśla ładna żwirówka, prawie 17 km, średnia na odcinku wyszła 24,9 km/h. W Podsupraślu mały odpoczynek, batonik i dwa kilometry do Supraśla, do klasztoru. Później ścieżką rowerową w kierunku na Białystok. Po raz pierwszy nią jechałem, ładna, asfaltowa, równa. Na jakieś zawody po drodze trafiłem.
Ze ścieżki w lewo żwirówką na Nowodworce, później kawałek asfaltu do Wasilkowa i Świętej Wody. Tam też krótki odpoczynek. Do Czarnej nie wracałem dziewiętnastką, poleciałem na Studzianki. Tam, powyżej Studzianek zaliczyłem najwyższy punkt trasy (182m), ze świetnym widoczkiem. Podjazd pod Silikaty było widać i kominy EC w Białym. Przecięłem dziewiętnastkę koło Horodnianki, żwirówką na Złotą Wieś. Pózniej Ratowiec, na Czarną Wieś Kość. i nad Zalew. Nad Zalewem grupa gości z Białego (jak się okazuje) na niezłych sprzętach. Pokpiwają z mojego Kellyska... ziomale ;)

na drodze pomiędzy Czarną Biał. a Supraślem © dater

klasztor prawosławny w Supraślu © dater

Cerkiew przy klasztorze w Supraślu © dater

sanktuarium Święta Woda © dater

Góra Krzyży - koło sanktuarium w Świętej Wodzie © dater

Góra Krzyży - sanktuarium w Świętej Wodzie © dater

nad Studziankami - punkt 182m, widać Białystok © dater

Krzyż powstańczy koło Horodnianki © dater

Pokaż trasę GPS