Maraton Kresowy Chełm

Niedziela, 6 lipca 2014 · dodano: 08.07.2014 | Komentarze 0

Drugi dzień małej etapówki Kresowych na Lubelszczyźnie. Po całkiem niezłym, aczkolwiek nie do końca udanym starcie dzień wcześniej w Siennicy, byłem pewien obaw co do dyspozycji dnia następnego. Nie jechało mi się dobrze, mimo dobrego przygotowania, odpoczynku, dobrej jakości treningów w tygodniu poprzedzającym, nie było tego, czego oczekiwałem. Nie było nogi, zgrania jej z organizmem, dobrego "pierdnięcia". Nie było też zadowolenia :/
Na luzie podszedłem do dnia następnego. Nie ma co się spalać. Kolacja na mieście, dwa piwka. Spanie mimo wszystko wczesną porą. Rano samopoczucie... nie wiadomo jakie, nieokreślone. Paweł w hotelu mówi mi, że nie najlepiej wyglądam. Fuck...
Na miejscu startu krótka rozgrzewka, nadal nie wiem czy mam sobie wmówić że jest źle, czy wręcz przeciwnie, że dobrze. Start... ewidentnie źle :/ Zostałem z tyłu, za bardzo chciałem szybko i dobrze wystartować, noga się omsknęła, nie wpiąłem się w pedały.



Jadę na końcu sektora a od razu asfaltowy podjazd, szybki zjazd i wąsko w las. Jestem prawie na samym końcu. Ale za to jadę spokojnie, tętno niskie, bez spalary. Jest okazja do wyprzedzania, wyprzedzam. Później znów muszę... bo gdzieś korek na błocie i tracę kilka pozycji. Odrabiam powoli. Jadę przez chwilę z Marcinem z Corrado, który ciągnął mnie dzień wcześniej. Widzę, że jest dziś o wiele słabszy. Zostaje z tyłu. Krystalizuje się grupa. Chłopaki z Kambetu: Tomek i Jacek. Stasiej z PTR i Tomek z naszego BCTR. Stasiej i Jacek w mojej kategorii, wiem kogo muszę pilnować. Lecimy środkowe kilometry pierwszego kółka razem. Żar z nieba ponad 30 stopni i długie, sztywne podjazdy, które trzeba mielić. Jest bardzo ciężko, ale o dziwo wytrzymuje i jedzie mi się całkiem nieźle. Gdzieś z tyłu zostaje Tomek z Kabmetu i Stasiej. Pozostała nasza trójka dogania jedną grupę, później drugą złożoną z trzech Białorusinów z Velopark. Chyba momentami był nawet czwarty, ale gdzieś odpadł. Takim mniej więcej składem zaliczamy ostatnie kilometry pierwszej rundy i mega, świetne single na koniec. Wjeżdżając na drugą rundę jestem pełen obaw czy dam w ogóle radę. Były momenty, że miałem ciemno przed oczyma :/
Początek idzie dobrze. Jest luźno i ta pierwsza, wąska sekcja szybko mija. Później leśny odcinek asfaltowy i znów na otwartą przestrzeń... w paszczę otwartego, rozgrzanego piekarnika. 
O dziwo jedzie mi się coraz lepiej. Zmieniamy się trochę na prowadzeniu, generalnie dajemy Białorusinom pracować zespołowo, czasami prowadząc przez chwilę, ale nie wyrywamy się mocno do przodu ;) Dojeżdżamy w okolice Podgórza i zaczyna się najdłuższy chyba podjazd tego maratonu. Tomek gdzieś gubi się po drodze, Jacek też rzuca przez ramię, że już go odcina i koniec. Ja trzymam się chłopaków z Velopark z jedną myślą... "Trzymaj koło Ptaq, trzymaj koło". Trzymam, staram się nie patrzeć daleko przed siebie, nie myśleć ile jeszcze tego podjazdu zostało. Widzę przed sobą tylko wolno obracające się koło i hipnotyzujący wzór bieżnika opony... Koniec podjazdu, nawrotka w lewo i szybki zjazd. Później wypadamy na asfalt i na maksa w dół, można odpocząć. Ale nie na długo. Znów bardzo długi i wymagający podjazd, zaraz jeszcze następny. Po drodze wybrukowanej polnymi kamieniami. Pokonywany drugi raz tego samego dnia daje podwójny wycisk. Taktyka taka sama, tylko koło przeciwnika i SHUT UP LEGS!

Cały czas jest dobrze, wytrzymuję to. Głowa rządzi ciałem :) Zjazdy w lesie, fajne kręte single, bandy, przejazd przez strumyk... chłopak przede mną ślizga się na błocie i ląduje w krzakach. Ledwo go wymijam. Przez moment mam myśl, żeby wykorzystać sytuację, bo tamci drużynowo będą na niego czekać. Do mety może z 10-12 kilometrów, może uda mi się urwać. Ale jednak głos rozsądku i zmęczenie wygrywa... są w trójkę jak docisną to mnie łykną i oderwą zjechanego bez trudu. Więc jednak jadę razem z nimi. Rozpędzamy się w którymś momencie w dół i przestrzeliwuję ostry zakręt w lewo... ląduje znów na końcu i to kilkanaście metrów z tylu. Chłopaki dociskają na zjazdach, lecą po bandach, nie jestem w stanie ich dogonić. Na ostatni duży wjazd na patelni przed finałowym singlem wjeżdżają z przewagą. Wiem, że już ich nie dogonię, kręcę swoje. Zjeżdżając w dół już ich nie widzę, kręty zalesiony singiel już ich połknął. Jadę sam, uważając na tych ostatnich kilometrach żeby nie przesadzić. Wyskakuję na ostatnie metry asfaltu i zadowolony lecę do mety.

Od razu kalkulacja, gdzie jestem?? Po kilkudziesięciu minutach okazuje się, że jestem... TRZECI! :D
Jest, wreszcie jest podium. Cel osiągnięty :) Teraz trzeba sobie postawić cel następny :)


Pokaż trasę GPS

Maraton Kresowy Siennica Różana

Sobota, 5 lipca 2014 · dodano: 07.07.2014 | Komentarze 0

Sobota. Pierwszy z maratonów weekendu z Kresowymi. Zapowiada się bardzo ciekawie. W zeszłych latach trasa z Kraśniczyna (która się pokrywa w 90% z tą z Siennicy) zdobywała uznanie zawodników tak jeśli chodzi o walory krajobrazowe jak i stopień trudności. A w tym roku jeszcze dodatkowo doszły dwa czynniki. Duże ulewy na tydzień przed maratonem, które narobiły sporo błota. Tu ziemia jest gliniasta, lessowa, nie wsiąka wszystko tak szybko jak na naszym Podlasiu. Zdjęcia z przedmaratonowych objazdów mówiły dużo: będzie błoto i będzie ciężko. Do tego doszła jeszcze pogoda - upał był zapowiadany na ponad 30 stopni.

Start jak zwykle ciężki. Pierwszy podjazd na Baraki, ponad kilometr asfaltu ze średnią 4%... rozciągnęło się choć trzymamy się wszyscy razem. Kontakt z czołówką jest, tętno 182. Później, po wjeździe w teren rozciąga się to coraz bardziej. Drugi podjazd i tętno na maxa 187. Gdzieś na pierwszych kilometrach kraksa przede mną... okazuje się na dodatek że z udziałem dwójki naszych :/ Leżą Wiktor i Sasza. Na szczęście nic poważnego się nie stało, ale żaden z nich maratonu nie kończy  :(
Później dalsze podjazdy, karkołomne zjazdy. Naprawdę trzeba była uważać, powymywane, uskoki, kamienie. I ręce bolą.
Później las, tu mokro, błoto, czasami koła zapadają się po osie. Kilka driftów bokiem na zjazdach. Najgorzej, że tu glina i jak wylądujesz poza trasą na nogach to bloki się zapychają na amen. Mam kilka takich przygód. Kilka podjazdów z buta, bo się korkuje. Dwa razy Wiesław przede mną się zatrzymuje... grrrr. I później wpinanie się to mordęga. Walę butami po pedałach, żeby błoto odpadło, siłuję się z wpięciem. Udaje się raczej później niż szybciej i czasami dużo przy tym tracę. Ludzie mi odjeżdżają :/
A jedzie mi się nie najlepiej. Często sam. Czasami ktoś doskoczy, czasami ja doskoczę. Gdzieś tam cisnę na asfalcie spawając moją grupę do poprzedzającej. Tomek z którym jadę na koniec kwituje: masz nogę! Niestety nie długo. Gdzieś się spalam, kryzys, odpadam.

Znów jadę sam dłuższy odcinek, ostatnie kilometry z Marcinem z Corrado. Zwykle przyjeżdża za mną, dziś to on czuje, że jest mocniejszy. Gdzieś ja zostaje, on czeka na mnie. Później on idzie lewą stroną i zostaje w błocie. Ja nie dociskam, czekam na niego. Kilka kilometrów przed metą znów doganiamy Tomka. I już tak we trójkę jedziemy do mety.

Wiem, że nie najlepiej mi się jechało, sporo osób przede mną. Wiem że kilka wycofanych, ale wyniku nie będzie. Tomek z Marcinem w Elicie, puszczam ich na podjeździe do mety przodem. Sam wjeżdżam spokojnie z tyłu.

Jakie jest później moje zdziwienie, gdy okazuje się że Marcin jest w mojej kategorii i przegrywam z nim trzecie miejsce o 1 sekundę :/ Frajer jestem :( Aczkolwiek nie wiem, czy byłbym z siebie dumny gdybym się z nim ciął na mecie i wygrał. Większość z tych kilometrów które razem jechaliśmy on ciągnął. No ale niedosyt i taka sportowa złość pozostała. Pozostała i rozwijała się do drugiego dnia i następnego etapu w Chełmie.
Myślałem i czułem się przed startem na lepszą dyspozycję. Jakoś nie do końca się mogłem rozkręcić. Tętno dobre było, może aż za wysoko pojechałem? Może za mocno. Ale noga mimo świeżości nie kręciła od początku dobrze. Taki niedosyt pozostał po tym starcie.

Pokaż trasę GPS

Siennica Różana, rozgrzewka przed i rozjazd po maratonie

Sobota, 5 lipca 2014 · dodano: 07.07.2014 | Komentarze 0

JZR, lajtowo

Czwartek, 3 lipca 2014 · dodano: 07.07.2014 | Komentarze 0

Lekki powrót roboty, tak na złagodzenie bólu dnia poprzedniego :) Chociaż prawdę powiedziawszy bardzo dobre samopoczucie i nie mogę się doczekać weekendu startowego. 

Przed robotą orka na SIikatach

Środa, 2 lipca 2014 · dodano: 07.07.2014 | Komentarze 0

Nie ma to jak dobrze dać w nogi przed robotą :) Później cały dzień jak regeneracja... niezależnie od tego co Cię w robocie dopadnie  :P
Cztery razy na mocy PCr, dwa na VO2max. Do tego jeszcze 10 minut interwału LT. Super wszystko weszło :)

4h w deszczu...

Poniedziałek, 30 czerwca 2014 · dodano: 01.07.2014 | Komentarze 0

... czyli "po co ja to robię??" :)
Małe wyjaśnienie :D
Pokaż trasę GPS

Kamionka, Wojnowce, Babiki - interwały LT

Sobota, 28 czerwca 2014 · dodano: 28.06.2014 | Komentarze 0

Wreszcie mocny, prawdziwy trening. Problem... kolki :/ Przez bolące żebra i płytki oddech zacząłem łapać po 8-10 minutach interwału kolkę, co mi się raczej nie zdarza. Dopiero przy czwartym zmusiłem organizm do głębokiego oddechu wbrew bólowi i wyraźnemu oporowi. Kolka się nie pojawiła :)
Cztery razy po 12 minut w LT, plus co trzy minuty ostro ponad 400 W. Coś co lubię :) Coś za co kocham rower. I dostałem weny, którego wynikiem następny wpis na PnB: "Właśnie dlatego kocham rower" :D

Pokaż trasę GPS

JZR, XC na Pietraszach

Czwartek, 26 czerwca 2014 · dodano: 28.06.2014 | Komentarze 0

Tym razem na Scott'ie na Pietrasze. Żeby się wytrząść porządnie, załapać wyższe tętno i sprawdzić w takich warunkach możliwość jazdy. Kilka mocnych rund XC i powrót do domu. Było dobrze, przemieliło mnie kilka razy. Da się jeździć :D
Przy okazji kilka myśli związanych z rowerem pokazało się na PTAQnaBAJQ :) 

Pokaż trasę GPS

JDR, tlenik

Środa, 25 czerwca 2014 · dodano: 28.06.2014 | Komentarze 0

Na spokojnie do roboty. Cały czas chłodno jak na czerwiec... ale poranek piękny :)


Mimo bolących żeber - jedzie się! :)

Pokaż trasę GPS

JZR, na spokojnie, Majówka, Supraśl, Nowodworce

Wtorek, 24 czerwca 2014 · dodano: 28.06.2014 | Komentarze 0

Po dwóch dniach bez roweru i lizaniu ran po DNFie w Drohiczynie, we wtorek postanawiam pokręcić. Dla sprawdzenia nogi ale i bolących żeber. Jak bardzo będą przeszkadzały w oddychaniu.
Rzucam hasło na fejsie, czy ktoś nie chciałby ze mną powoli pokręcić... i jest nas razem piątka. Trzech na szosie, dwóch na MTB. Zgodnie z założeniami raczej spokojnie. Chłopaki dociskają na Krasny Las z przodu, ale ja sobie spokojnie z tyłu z Żebrem jedziemy i rozmawiamy.

Wspólnie aż do Wasilkowa, gdzie się rozdzielamy akurat gdy zaczyna padać.



Czekam pięć minut, wkładam kurtkę, ochraniacze na buty... a 100 metrów dalej asfalt okazuje się suchy :)
Na dokrętkę jeszcze sobie nad Zalew jadę.
Żebra czuć, bolą, ale ogólnie już wiem, że będzie dobrze :D


Pokaż trasę GPS